De Serio: Italija nije danas najsretnije mjesto gdje bi mogli živjeti izbjegli iz ratnih zona,koji su istovremeno obavezni da traže politicki azil u zemlji gdje se iskracaju po prvi put, tako da zapravo ne mogu niti da napuste Italiju i odu negdje gdje su uslovi relativno bolji. Izbjeglice-azilanti su praktično iskrcavanjem na italijansko poluostrvo natjerani strogim zakonima da ostanu na tlu Italije, iako država ne garantuje pravo na san o buducnosti. Pravo na rad i pravo na smještaj nisu omogućeni u Italiji, iako smo potpisnici medjunarodnih ugovora o političkom azilu i generalno potpisnici normi o migraciji.

Da nije volonterskih organizacija, imigranti bi imali kompleksniju i težu situaciju nego u sopstvenoj zemlji.

{youtube}mdKa3fBmTsw{/youtube} 

CL.Vaše djelo na poetičan nacin govori o internacionanom problemu, sve strozijim zakonima u cijeloj Evropi. Političari Italije i generalno Evrope vide jedinu soluciju kroz zakone o restrikciji ulaza u Evropu, zakonima o tzv. sigurnosti i bezbjednosti,u najboljem slučaju, migranti su odlična radna snaga kojom je lako manipulisati, uslovljavati....Kao umjetnik kakav je Vaš stav i uloga u politici?

De Serio:Politika, odnosno vlast prezentira sinonim sile, interesa,kontrole...No, mislim da postoji još jedan vid politike, a to je politika gradjanstva, pojedinaca, svakodnevnog života, politika rada, volonterstva, politika "di stile gratuito", bez interesa koja je najčešće uzvišena i humana.

CL.Rijetko se dogadja da mladi umjetnici razmišljaju o temi kolonizacije i postkolonijalnih odnosa Afrike i Evrope, što je još uvijek delikatna tema na oba prostora. Danas iz tih zemalja, izmedju ostalog i zbog istorijskih posljedica, imamo veliki broj ljudi koji odlaze iz političkih i ekonomskih razloga u razvijene zemlje koje su bile, ne tako davno, kolonizatori.

DE SERIO: Malo je umjetnika iz mladje generacije italijanskih stvaralaca koji se bave ovom temom aktuelnom nakon toliko decenija. Danas se kreativna energija više posvećuje sopstvenom radu i ličnosti umjetnika, rekao bih na način cesto autoreferencijalan , koji ja doživljavam kao sterilan sa stanovišta umjetnosti i, na kraju, bez nekih pozitivnih konsekvenci za autora. Radi se, po meni, paradoksalno o vrsti umjetnosti koju bih nazvao anti-humanom.

CL. Realizovali ste "Stanze "na italijanskom i somalijskom jeziku, u razlićčitim gradskim kontekstima, miješajući tradicije i istorije dvije zemlje... Film ste nazvali "poetski lanac".

De Serio: Ono što vam ostaje je mnogo vrjednije od samog rada na filmu. Prije svega veliko humano iskustvo, kolektivni eksperiment koji se aktivira u kreativnom procesu na dokumentarnom filmu. Jedinstvena vitalna limfa, koja nas tjera da idemo dalje.

CL.Nedavno ste okončali rad na vašem novom filmu, dugometražnom ovog puta, koji je prikazan na Festivalu u Locarnu . Radi se o produkciji "Sette opere di misericordia". Vi i Gianluca ste autori , napisali ste scenografiju i radili na realizaciji istovremeno. Protagonista Roberto Herlitzka je izjavio nakon projekcije, "film je zamisao dvojice režisera koji se bave umjetnošću, nečim što je zabranjeno u Italiji. Sette opere di misericordia, kako ste naveli, jedini je italijanski film u užem izboru, za čiju realizaciju je trebalo pet godina.

DE SERIO: To je priča otkupljenja, oslobodjenja, borbi da se preživi, storija o otkriću emocija i milosrdja, lišen religioznog klišea i blizak humanoj ideji ove priče. Tačnije, tema je briga o tijelu druge osobe. Protagonisti su dvije ličnosti koje žive na socijalnoj margini , na periferiji Torina u kojoj se po mnogo cemu prepoznajem . Radi se o filmu koji će biti distribuiran krajem godine u zemlji i inostranstvu.

{youtube}IIBJL1_JjbI{/youtube}

Tra i riconoscimenti si ricordano: la pre-selezione agli Oscar per il Miglior Cortometraggio (2005, Los Angeles), la candidatura agli European Academy Awards(2006), il Nastro d'Argento per il Miglior Cortometraggio (2004), il Nastro d'Argento per la Miglior Sceneggiatura di cortometraggio (2005), il Nastro d'Argento per la Miglior Produzione di cortometraggio (2006), due candidature al David di Donatello per il cortometraggio (2005 e 2006), la candidatura al Globo d'Oro(2005 e 2006). Hanno vinto molti premi in festival di cinema internazionali, tra cui il Edinburgh International Film Festival (2006), Festival Internazionale del Cortometraggio di Oberhausen (2006), Internationales Trickfilm-Festival di Stoccarda (2005), Vendome Huesca (2005), Vendome (2005 e 2006), Festival Internazionale del Cortometraggio di Siena, miglior film italiano in pellicola per tre anni consecutivi al Torino Film Festival.

Vesna ŠĆEPANOVIĆ