Lucidno
“Nedodirljivi (L'Intouchable), Harvey Weinstein”,
bilo jednom u Hollywood-u…
Prema poznatoj poslovici koja kaže da uspješan zlikovac čini uspješan film, sa Harvey-em Weinstein-om, redateljka je na dobitku.
Danas je gotovo opšteprihvaćeno mišljenje da je suosnivač Miramax-a, zatim i Weinstein Company (sa svojim bratom Bob-om), veliki zlikovac, apsolutno ‘bad boy’. Osim toga, on je stvaran.
Naoružan arsenalom arhivskih dokumenata i intervjua sa osobama koje su upletene u aferu, Nedodirljivi (L'Intouchable) nezaustavljivo prati put onoga koji će dugo biti najsnažnija i najistaknutija ličnost Hollywood-a.
Svjedočenja žena koje su, skoro 40 godina, žrtve njegovog nasilja, su dirljiva, hrabra i neophodna. Poučna su objašnjena o strukturi moći koju je spoznao, koju je Harvey Weinstein bolje od bilo kojeg svog saveremenika, znao okrenuti u svoju korist.
Slijepa tačka
Priča o Harvey-u Weinstein-u nije samo priča o seksualnom predatoru. To je prije svega priča o uspjehu, kakve obožava američka ideologija, ideologija pobjednika koju promoviše čitava holivudska mašinerija, a nju obožava publika cijelog svijeta.
Mjesto gdje Nedodirljivi (L'Intouchable) postaje još interesantniji nego što se misli, je slijepa tačka gdje se način na koji se gradi priča o životu producenta u potpunosti formatira po sistemu naracije i predstavljanja čiji je proizvod Weinstein.
Pretjerani proizvod, “monstruozni” u smislu da nudi iskrivljeno ogledalo svijetu čiji je on sam prenaglašeni izraz.
Ništa u filmu Ursule MacFarlane ne dovodi u pitanje želju ovih mladih djevojaka očaranih slavom, ni mitsku priču o samostvorenom čovjeku (self-made man) i samostvorenoj ženi (self-made woman), tu mašinu dominacije nad drugima, nadmetanja i konformizma. Mašina koja je u isto vrijeme glavni nacrt industrije zabave (kao i drugi društvenih sredina potčinjenih ovom modelu) i nacrt priča i predstava koje ova industrija proizvodi i nameće.
Dakle, da, dođite, dođite da vidite zlikovca Harvey-a, užasnog premazanog prevaranta, mutnog tipa koji zloupotrebljava situacije koje niko ne želi dovoditi u pitanje.
Žene i umjetnici
Situacije seksualnih uznemiravanja, ali isto tako i manipulacija balansom snaga, situacija dominacije umjetnika kao žena, sirovi prevod razumjevanja stvarnih odnosa ovog svijeta.
Naime, „Genijalni Harvi“, onaj koji je kupio gomile Oskara, je takođe nametnuo format koji garantuje uspjeh filmskim stvaraocima, glumcima i glumicama, koji su se većinom tome radovali, vidjeći u tome potpuno posvećenje.
On je bio taj koji je nemilosrdno lomio ostale, mijenjao filmove, nametao svoj model (pobjednik, prema ovim kriterijumima). Onaj koji je, na primjer, transformisao ono što je trebalo da bude izlog nezavisnog bioskopa, Festival Sundance, u ogromnu mašinu formatirane komunikacije.
Da li je perverzno ovakvo shvatanje sistema? Nikako. Čak je upravo suprotno: inteligencija bez superega, bez izobličenja, ravnodušno ispojen apetit za uživanjem i dominacijom, bez ikakve sjenke ili uznemiravanja.
Film je, kao i svi, voljan da razmotri ekstremni slučaj Weinsteinne, ne samo kao devijantnu jedinstvenost, već i kao simptom. OK, nije samo Harvy.
Ali ostali ostaju najmanja čudovišta pored velikog negativca. A po njihovom mišljenju, svi oni i dalje predstavljaju posebne slučajeve. Ili obrnuto, vidljive manifestacije mačizma uopšte, što je ovog puta nedovoljno jasno, iako je očigledno istinito.
Simptom, ali čega
Slučaj Weinstein je, u stvari, simptom fenomena čiju pravu prirodu ovaj document -optužnica izbjegava da ispita: uplitanje u čitav sistem ponašanja, zasnovan na moći, uživanju, pojedincu i porodičnom tribalizmu.
Ova priča, ona o kojoj film ciljno govori, je u isto vrijeme i zanimljiva i vrcava, ne samo zbog neprikladnih aspekata, već i zbog dodira sa superstar sistemom, vrlo pojednostavljujućeg evociranja svijeta zvijezda i super - bogatih. Doprinosi joj i konstrukcija lijepe priče o otkrivanju istine od strane dvojice bijelih vitezova, novinara Ken Auletta i Ronan Farrowa.
Ne može se ništa prigovoriti onima koji su vodili ovu dugu istragu i suočili se sa pritiscima i prijetnjama Weinsteinovih zaštitnika. Isto tako se ne dovodi u pitanje ni istinitost tako objavljenih elemenata, koji su otvorili mogućnost postupanja policije i pravde, za koje bi se mogli pitati šta su radili do tada.
Pravo pitanje je na koji je način ova opravdavajuća priča takođe dio sistema mentalnog, političkog i fizičkog funkcionisanja, čija je Harvey Weinstein bio ekstremna manifestacija.
To što je film objavljen istog dana kada i Once Upon a Time in Hollywood očigledno nije slučajno, s obzirom na posebnu vezu Weinsteina sa Tarantinom i činjenicu da je novi film autora Pulp Fictiona sjećanje na holivudske običaje, uključujući njihov skandalozni aspekt, sa aluzijama na kvart Polanskog i zločin porodice Manson.
Međutim, film Ursule MacFarlane ne govori o stvarnosti ovog univerzuma ništa više od Tarantina. Pravi nedodirljivi je Hollivood.
Jean-Michel Frodon
www.shorturl.at/ryDHJ
Prevele : Dragana Kelava i Tamara Dabović, studentkinje
specijalističkih studija Francuski jezik i književnost, Filološki fakultet, Nikšić
