Italian Cinema INTERVJU de Serio
Intervju: Masimiliano & Gianluca de Serio
Kreativnost na filmu kao jedinstvena vitalna limfa
| Masimiliano e Gianluca de Serio, braća, blizanci,talentovani mladi režiseri italijanske filmske i kulturne scene rade zajedno od 1999 godine. Realizovali su poslednjih godina mnoštvo dokumentarnih i kratkometražnih filmova i učestvovali na brojnim nacionalnim i internacionalnim festivalima, više puta dobitnici značajnih nagrada.
Rad režisera De Serio, Masimiliana i Gianluke, bez sumnje zauzima značajno mjesto na prostoru dokumentarnog filma koji, može se reći u Italiji doživljava poslednjih godina pravi procvat. Dokumentarni film koji autentičnije od ostalih umjetničkih jezika govori o ratnim prostorima, konfliktima, bolnim socijalnim promjenama i posljedicama anarhične globalizzacije. Filmovi mladih reditelja DE SERIO: L'Esame di Xhodi (doc, 62', 2007), Zakaria (cm, 35 mm, 2005), Mio fratello Yang (cm, 35 mm, 2004), Maria Jesus (cm, 35 mm, 2003), Il giorno del santo (cm, 35 mm, 2002). Prošle godine Bakroman je proglašen najboljim dokumentarnim filmom Italije. Potom uspjeh projekta Stanze, nedavno zapažen od publike i kritike prije ljeta, na kraju projekcija dugometražnog filma u Lokarnu. Za Cameru Lucidu smo upriličili susret sa Masimilijanom o uzbudljivoj godini stvaralaštva, humanom aspektu filma, ulozi umjetnika u drustvu, i kreativnosti kao limfi za nove ideje i mogućnosti opstanka. CL: U poslednjoj godini, realizovali ste dva dokumentarna filma, BAKROMAN sniman u drzavi Burkina Faso, nagradjen na Torinskom film festivalu, kao najbolji italijanski dokumentarni film a potom STANZE- Sobe, takodjer zapažen projekt o dramatičnoj situaciji izbjeglih ljudi iz Somalije i teškoćama koje susreću dok prolaze kroz Saharu i Mediteran i kako bi se dočepali italijanske obale. Projektovan je u Rimu u Galeriji moderne umjetnosti MAXXI, gdje je dobio specijalnu nagradu. |
|
Koje značenje za vas ima dokumentarni film?
De Serio: Kada je dokumentarni film dobar, posjeduje istovremeno estetsku i etičku snagu, radi se o umjetničkoj formi koja investira u realnost, daje mogućnost boljeg poznavanja svijeta u kom živimo, u stanju je prije svega da postavlja pitanja o našem svakodnevnom aktivizmu i stilu razmišljanja i kako se ono odražava na druge. Dokumentarni film predstavlja način da se modifikuje zajednica, generator je ljepote, universuma, koji stavlja u krizu individualnu viziju svijeta. Centar našeg rada su ličnosti koje žive na socijalno-egzistencijalnoj margini, u želji da rekonstruišu sopstveni identitet. CL.Video Projekt "Stanze" o izbjeglim ljudima iz Somalije, mjesecima se projektovao u Rimu. Kakve su bile impresije javnog mnjenja? DE SERIO: U Rimu,u Galeriji Maxxi,kreirali smo pravu kinematografsku salu. Željeli smo realizovati DARK ROOM koja ostavlja utisak na gledaoca kao da boravi u u kasarni Torina gdje su smješteni izbjegli iz ratom unistene afričke zemlje...Somalije. Bilo je interesantno vidjeti publiku koja pomno prati projekcuju u toku otvaranja izložbe. Obično, vernissage nije idealan momenat za posmatranje sličnog dokumentarnog djela, ali gledaoci su ostali do kraja skoncentrisani na film. CL.Snimali ste documentarac visokih umjetničkih kriterija u kasarni italijanskog grada Torino u kom su stranci mjesecima, limitiranih sloboda i mogućnosti integracije, zatvoreni u stare militarne strukture Italije, a da nisu počinili nikakav prekršaj. Kako vidite kršenje prava ljudi/žena , koji napuštaju Unistenu zemlju i dolaze u tzv. demokratsku Evropu koja je sve manje voljna da pruži utočište gradjanima afričkih zemalja? |
