Prikazan na otvaranju Kanskog festivala, u srijedu 13. maja, istog dana kada je izašao u bioskopske sale, novi film Emmanuelle Bercot predstavlja prijatno iznenađenje iz više razloga. On zaiste odskače od onoga što je najčešće naknada za uvodnu sesiju Festivala, leglo paparaca gdje je glamur plakata važniji od zanimljivosti filma (bilo je izuzetaka, ali ne mnogo). Svakako, prisustvo Catherine Deneuve obezbjeđuje izvjestan sjaj na barometru sistema zvijezda, ali svakako se radi o filmu koji je tražen i uspješan iz drugih razloga pored ljudske privlačnosti.

Iznad svega, radi se, jednostavno, o jednom uspjehu kinematografije – čak i uz bemol.

Priznajmo da smo pothranili najgore zabrinutosti pri najavi filma Tête haute, manje zbog prethodnih filmova Emmanuelle Bercot, koliko zbog njenog učešća, kao ko-scenariste i glumice, u senzacionalističkom Polisse, Maïwenn-a.

Ako, nakon brigade maloljetnika ova priča o sudiji za djecu bude slično samo-zadovoljna, mogli smo se plašiti najgoreg. Ali, ne treba dugo vremena da se shvati da uopšte nisu uporedivi, odnosno da La Tête haute predstavlja suprotnost prethodnom filmu.

Poslije uvodne sekvence, koja je smještena 10 godina prije glavne priče i koja svjedoči koliko su problemi koji su dio nje ukorijenjeni u trajanju, film neće više napuštati svog glavnog lika, Malonyja kojeg tumači, prisustvom, energijom i izuzetnom složenošću mladi Rod Paradot.

On se bez problema snašao pored Deneuve, koja je izuzetna u ulozi sudije koji u trenutku izmišlja najmanje loš odgovor na niz katastrofalnih situacija, nikada ne izdajući zahtjeve svoje funkcije.

Jean Michel Frodon
Prevela: Nina Bukilić

http://blog.slate.fr/projection-publique/2015/05/13/cannes1-la-tete-haute-une-juge-et-une-cineaste-aux-cotes-de-la-vie/