Festivals CANNES
„L'Ombre des femmes": snimati kao što dišemo
| Juče, a kad se dogodi jednom ne predstavlja ustaljeni običaj, zvaničnu selekciju je otvorio jedan dobar film, La Tête haute, Emmanuelle Bercot. Danas, la Quinzaine des réalisateurs otvara jednan sjajan film, L'Ombre des femmes, Philippe Garrel-a. Čak i da je samo zbog naslova, ove godine kada su se organizatori svojski potrudili (previše?) da pokažu prisutnost žena u Kanu, pretjerujući u naglašavanju kontradiktornosti u odnosu na napade koje je festival pretrpio prethodne dvije godine, pod optužbom za nedodstatak ženskog prisustva u zvaničnoj selekciji, ovaj film bi bio dobrodošao u takmičarskom dijelu.
Ali, on zaista pripada i otvaranju ovog segmenta, koji su stvorili cineasti da bi se valorizovala centralna uloga reditelja. Vjerovatno ga niko ne utjelotvoruje savršenije od Philippe Garrel-a, od ... sigurno od vremena kada je stvorena sama Quinzaine. L'Ombre des femmes (Sjenka žena)? To je najjednostavnija, najobičnija od svih priča. Par koji se voli, ali to više nije u potpunosti to. Gospodin upoznaje drugu mladu ženu. Bulevarsko platno, ako želite. |
Ili više ili manje argument mnogih prethodnih filmova istog reditelja, koji sadrže praktično ista stilska sredstva,ovaj crno-bijeli raskoš, koji kao da je izbio iz neke inkaunabule filma, i koje veliki snimatelji Novog talasa (Lubtchansky, Coutard, Kurant, ovog puta Renato Berta) razvijaju za Garrela, stvaraju jedan dug put svjetlosti i sjenke.
Da se iznova obnavlja mijenjajući malo generacije, i mnogo lica (nismo nužno očekivali Stanislas Mehrar-a, 25 godina nakon filma Le Petit Criminel, Jacques Doillon-a otkrivamo sa snagom dokaza Clotilde Courau, veoma sposobnu glumicu) nije ključno. Ključno je nešto drugo, danas kao i sve vrijeme za skoro 50 godina koliko snima. Philippe Garrel je dugo reditelj koji pažljivo pravi svoje filmove. On od sada radi sa ne manje od tri koscenarista - Jean-Claude Carrière, kojem su se ovoga puta pridružile Caroline Derruas i Arlette Langmann. Ali, pisanje i briga i talentovani glumci samo su kontrapunktovi suštinski bitnog: Garrel režira kao što diše. Jean Michel Frodon |
